Een paar maanden terug in de Volkskrant een mooi stuk van Joris van Casteren, die de overleden dichter F. Starik opvolgde als coördinator van de Poule des Doods – een groep dichters die een gedicht schrijven en voorlezen tijdens een stille uitvaartdienst van iemand zonder vrienden of bekenden.
Van Casteren beschrijft het leven van de overleden meneer B. en dat doet hij zoals ik van hem gewend ben: met veel gevoel voor sfeer en details. Meneer B. draagt curieuze kleding, hij lijkt wel een vogelverschrikker. Zijn gezicht verdwijnt goeddeels onder de rand van een pluizige hoed, de ramen van zijn woning zijn dichtgeplakt met landbouwplastic. De kinderen schrikken als meneer B. uit zijn hol tevoorschijn komt. Dan scheurt hij in zijn scootmobiel de tuin uit, dwars door de brandnetels, en verdwijnt over het fietspad in de richting van metrohalte Reigersbos.
Bij het stuk trouwens een prachtige illustratie van Merel Corduwener wier boek Polderpolonaise, waarin ze ‘typisch’ Nederland tekende, ik hier ook maar meteen aanbeveel. Lijkt een simpel prentenboek, maar is veel meer dan dat. Net als Van Casteren is Corduwener een excellente observator, het plezier zit’m ook hier in de details.
Dit artikel is eerder verschenen in de Tipgever, een met enige regelmaat verschijnende nieuwsbrief van Machteld Bijl. Abonneren kan hier.
