Volkomen onbewust bleek ik mee te doen aan Dry January. Geen idee hoe het kwam, maar ik dronk de afgelopen weken geen druppel en het bevalt me zo goed dat ik er misschien mijn hele leven wel mee doorga. Enige minpunt: ik houd niet van frisdrank en water komt me op zeker moment ook de neus uit.
Gisteren moest ik naar een verplichte borrel terwijl ik geen zin had in borrelen. Ik trof er mijn steun en toeverlaat KV die vol overgave aan haar laatste Dry January-dagen bezig was. In haar glas de Virgin IPA van Brouwerij Troost. Ik mocht een slok proeven en vond’m lang niet gek: bitter, niet te fruitig of limonade-achtig (een manco van veel alcoholvrije bieren) en genoeg koolzuur om echt bierig te zijn. Daar houd ik het de rest van mijn leven wel mee vol.
Dit artikel is eerder verschenen in de Tipgever, een met enige regelmaat verschijnende nieuwsbrief van Machteld Bijl. Abonneren kan hier.
